kəndirqayış

sif. Bərk, möhkəm. Kəndirqayış kimi – bərk-bərk. Qırsaqqız Xoca Əzizi elə tutdu, elə tutdu ki, kəndirqayış kimi. «Koroğlu». Kəndirqayış olmaq – tutub (yapışıb) buraxmamaq. . . Oğlan oldu kəndirqayış, qızdan əl çəkmədi ki, çəkmədi. (Nağıl).